Door een rondje te gaan lopen zodra je er een voelt opkomen. Leid jezelf af! Zoals je eigenlijk ook met de eetbui wilt doen… Toen ik beheerst werd door steeds terugkerende vreetaanvallen wilde ik alles wel proberen. Van op en neer springen tot tanden poetsen en eten weggooien. Buiten natuurlijk. Zelfs in mijn eigen vuilnisbak was het eten niet lang veilig. Mijn laatste eetbui is inmiddels bijna een jaar geleden en ik kan eigenlijk maar tot één conclusie komen. Niet. Je kunt een eetbui niet weerstaan. Lees dit artikel dan ook niet voor een simpele tip, maar voor uitleg over wat voor mij écht gewerkt heeft en waarom.
Je kunt een eetbui niet weerstaan om de simpele reden dat het jou in leven houdt. Letterlijk en figuurlijk. Het is als vechten tegen de slaap. Uiteindelijk verlies je. In tegenstelling tot een goede nachtrust heb je die eetbui natuurlijk niet echt nodig om in leven te blijven. En dat is nou net de kunst. Niet ertegen vechten maar ervoor zorgen dat je ze niet meer nodig hebt.
Voor we naar de verschillende functies van eetbuien gaan kijken eerst nog even dit…
Je bent geen slappeling
Lieve, lieve jij. Ik hoop dat je het volgende heel goed in je oren knoopt. Het ligt niet aan jou dat je geen weerstand kunt bieden tegen al dat verboden voedsel. Je bent geen slappeling omdat je er weer aan toe hebt gegeven. Het eten van al die koekjes en zakken chips is geen reden om jezelf eens extra hard de grond in te boren. Hoeveel het er ook geweest zijn.
Naast dat de eetbuien een wanhopige poging van jouw lichaam en geest zijn om je in leven te houden, is het ook wetenschappelijk bewezen dat ”verboden voedsel” bijna niet te weerstaan is en dat je er juist meer van gaat eten. (1) Dit is ook een van de vele, ontelbare redenen waarom diëten niet werken. Er is altijd een bepaalde voedselcategorie dat tot de eeuwige verdoemenis verklaard wordt. Probeer dat maar eens een leven lang vol te houden…
Waarom je steeds toegeeft aan een eetbui
Nu we het slappeling argument de wereld uit hebben geholpen, kunnen we kijken naar de echte redenen achter die op hol geslagen aanvallen. Het zijn er meerdere, misschien spelen ze bij jou allemaal een rol. Tegelijk of afwisselend. Misschien is het er maar één. Tsja, als het simpel was geweest was je er al vanaf geweest niet waar?
1. Je lichaam is uitgehongerd
De meest simpele reden. Gedurende de dag eet je niet genoeg. ´s Avonds resulteert dit in een vreetbui. Hier breng je verandering in door gedurende de dag niet meer volgens je strikte dieetbijbel te leven, maar in plaats daarvan te luisteren naar je lichaam. Door te eten wanneer je honger hebt. Altijd. Ook al vind je dat je eigenlijk al teveel hebt gegeten. Ook als je weet dat er een calorie rijke avondmaaltijd op je wacht.
Dit is wat mij van mijn eetbuien af heeft geholpen. Dit is wat mij de energie heeft gegeven om de onderliggende problemen aan te pakken. Eten, eten en nog eens eten. Is het doodeng? Ja. Helemaal als je vast zit in het mentale spelletje van een eetstoornis en/of body dysmorphia. Er zijn dagen geweest waarop ik mijn eten huilend naar binnen werkte. Zo bang was ik dat ik zou aankomen. Meerdere keren per dag moest ik mezelf afvragen wat ik liever wilde: ”dun” of gelukkig zijn. Die vraag stel ik jou nu ook.
Ik heb het gevoel dat je dit wilt weten, dus ik vertel het je maar gewoon. Ja, ik ben aangekomen door meer te gaan eten en ja het was het dubbel en dwars waard. Ik heb niet alleen kilo´s terug gekregen, maar ook mijn menstruatie, libido en levenslust.
2. Eetbuien zijn een copingmechanisme geworden
Dit is wat moeilijker te doorgronden en als je er de middelen voor hebt zou ik zeker aanraden om hier professionele hulp bij te zoeken.
Wij mensen doen vaak verwoede pogingen om gevoelens die we liever niet willen voelen te verdoven. Met drank, drugs, sex of eten. Lijkt slim, is het niet. Het ontwijken van je gevoelens maakt je eigenlijk altijd ongelukkiger dan het voelen ervan. Bovendien gaan die gevoelens nergens heen. Het werkt niet. De emoties blijven in je systeem zitten en borrelen naar de oppervlakte wanneer je dat het minst verwacht. Waarna jij wederom naar de chocola grijpt.
Het is essentieel om erachter te komen welke gevoelens je probeert weg te eten en waarom. Ook is het belangrijk om erachter te komen wat je in die situatie écht nodig hebt. Waarschijnlijk een luisterend oor of een knuffel. Al dan niet van jezelf.
3. En toen was het ineens een gewoonte…
Als je langere tijd met je emoties omgaat door ze weg te eten, wordt dit een gewoonte. Bij het voelen van die emotie stuurt je brein allerlei ingewikkelde signalen rond die jou bereiken met maar één boodschap: eten! Nu!
Hetzelfde geldt voor het moment van de eetbui en zelfs de omgeving kan een rol spelen. Doordat ik mezelf in de tijd van mijn strenge fitnessregime toestond om op zondag alles te eten wat los en vast zat onder het mom van de ”cheatdag”, is mijn brein dit moment gaan associëren met flink overeten. Overkomen de eetbuien jou ook vaak op een vast moment?
Het goede nieuws is dat je aangeleerde gewoontes ook weer kunt afleren. Dit kost tijd. Na bijna een jaar voel ik de drang naar een eetbui nog steeds wel eens, maar door het aanpakken van de onderliggende problematiek kan ik hier op een andere manier mee omgaan. Het duurt even voordat de nieuwe lijntjes in je brein zijn aangelegd. Het duurt even voordat je niet meer met een pavlov reactie van eten, eten en nog eens eten reageert op wat er om je heen of binnen in jou gebeurt. Gun jezelf die tijd. De eerste twee punten gaan over het afbreken van de bekende weg, dit gaat over het aanleggen van een nieuwe. Dat gebeurt niet binnen één dag. Hoe graag we dat ook zouden willen.
Het ingesleten patroon zal de drang naar een eetbui waarschijnlijk nog een tijdje doen opborrelen. Soms geef je eraan toe, soms ook niet. Herstel is geen rechte lijn en kost tijd. Door voldoende te eten en andere manieren te vinden om met je emoties om te gaan zal de drang afnemen. Hierdoor heb je niet meer het gevoel dat je niets anders kan dan eraan toegeven, waardoor ook de gewoonte langzaam maar zeker verdwijnt. En dan komt de dag dat je tot je eigen verbazing ineens merkt dat je de eetbuien eigenlijk niet meer nodig hebt.
