Vorige week was ik op date. De zoveelste. Met dezelfde persoon. En dat is best even geleden. We zitten in de fase tussen daten en een relatie in. De fase waarin het duidelijk is dat je tot elkaar aangetrokken bent en nu gaat kijken of je ook bij elkaar past. Of je het ook samen “kan laten werken.”
We zaten bij een cafeetje hier in de buurt en hadden gesprekken over seks (as you do als je met mij date), monogamie en vorige relaties. Hij nam een slok van zijn bier en nadat ik klaar was met kwijlen over hoe sexy hij eigenlijk is besloot ik DE vraag te stellen. Omdat ik jaren na mijn vaginisme herstel nog steeds benieuwd ben naar het antwoord.
“Hadden we hier ook gezeten als ik nog steeds vaginisme had gehad? Als we alleen seks zonder penetratie hadden kunnen hebben?”
Het bleef even stil…
En het bleef nog wat langer stil totdat hij zich er heel goed vanaf maakte met dit antwoord: “Tuurlijk. Ik vind je veel leuker dan alleen voor seks. Anders hadden we hier niet gezeten, maar… Ik zou het denk ik wel heel moeilijk vinden.”
In dit antwoord zitten twee hele belangrijke boodschappen verborgen.
1. Je mag op zoek naar een man die jou accepteert met vaginisme. Een man die bereid is om uit te zoeken hoe seks zonder penetratie voor jullie allebei kan werken.
2. Zijn verlangen naar penetratie mag er absoluut zijn. Daar is helemaal niets mis mee.
En als zijn verlangen naar penetratie ZO groot is dat hij jou niet kan accepteren met vaginisme… Is dit niet de man voor jou. Niet omdat er iets mis is met hem (zolang hij respectvol met je omgaat natuurlijk) en al helemaal niet omdat er iets mis is met jou. Jullie passen simpelweg niet bij elkaar.
Dit is hetzelfde als verlangen naar iemand die samen met jou de wereld over reist en een man treffen met vliegangst. Als verschillen over het wel of niet willen van kinderen. Als verlangen naar iemand die iedere avond lekker voor je kookt terwijl jij je soep nog laat aanbranden (that’s me!)
En ik snap dat het moeilijk kan zijn om te geloven dat er mannen zijn die jou accepteren met vaginisme. Helemaal als je een paar klote ervaringen hebt gehad.Maar ze zijn er. Neem dat alsjeblieft van mij en de tientallen vrouwen aan die ik naar een pijnvrij seksleven heb mogen coachen terwijl ze al jaren in een gelukkige relatie zaten. Mét vaginisme.
Sterker nog…
Je hebt dit nodig als je van vaginisme wilt herstellen.
Je hebt het nodig om te geloven dat jij oké bent zoals je bent. Dat er (meer dan genoeg) mannen zijn die ontzettend graag met jou zouden willen daten. De druk voelen om van vaginisme te herstellen zodat je EINDELIJK goed genoeg bent voor je huidige of een toekomstige partner staat je herstel in de weg.
Hiermee creëer je niet de emotionele veiligheid die nodig is om je over te kunnen geven aan zo iets kwetsbaars als penetratie. Om dat te kunnen mag je voelen dat jij er voor jezelf bent. Dat jij iedere vent die jou niet accepteert zoals je bent heel snel de deur wijst. Ook mag je voelen dat jouw lover er voor je is. Dat het net zo oké zou zijn als penetratie niet lukt.
Dat is de hele grap van vaginisme herstel. Het komt in een stroomversnelling zodra het niet meer “moet.” Zodra de druk eraf is en je niet meer voelt dat je het moet overwinnen om je relatie te redden. Om een relatie überhaupt een kans te geven.
Zoals Marilyn Monroe zei: Als je mij niet aan kan mét vaginisme, verdien je me niet zonder. Oké dat is niet precies wat ze zei, maar je snapt het punt.
Benieuwd welke drie dingen je (naast emotionele veiligheid) nog meer nodig hebt om van vaginisme te herstellen? Klik dan HIER om je in te schrijven voor de gratis online masterclass “Van Pijn naar Pleasure.” In deze masterclass ontdek je wat pijn tijdens het vrijen precies veroorzaakt en wat de drie stappen zijn om hier voor eens en altijd vanaf te komen.
