Afgelopen donderdag zat ik met frisse tegenzin bij mijn yogales.Ik heb er NOOIT zin in, maar voel me daarna zo goed dat ik er toch maar mee doorga. Zo ook afgelopen week. Wel op een andere dag dan normaal. Met een andere instructeur en andere mensen om me heen. Met… mannen om me heen.
De eerste liep de zaal in en mijn enige gedachte was “Neeee.. Ga alsjeblieft niet naast mij zitten!” Dat gebeurde natuurlijk wel. Deze hoogstwaarschijnlijk zeer vriendelijke man van middelbare leeftijd kon ook geen gedachten lezen. En het bleef niet bij deze ene man. Er volgden er meer. Drie om precies te zijn. Ik heb ze geteld.
Een subtiel gevoel van onveiligheid
Op het moment zelf dacht ik er niet zo veel over na. Mijn enige conclusie was dat ik het kennelijk vervelend vond dat er mannen bij deze yoga les aanwezig waren en ik me niet zo aan moest stellen. Arme mannen. Kunnen er ook niets aan doen.
Tot het vanmorgen als donderslag bij heldere hemel bij me binnenkwam. Dat kunnen ze wel. Ik wacht (on)geduldig tot de gemiddelde man een actieve rol gaat spelen bij de ontmanteling van seksisme, maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Voor nu was het zo’n overwinning dat ik eindelijk inzag dat het niet MIJN schuld was dat ik het lastig vond om in mijn lichaam aanwezig te blijven. En laat “in je lichaam zijn” nou juist de hele reden zijn dat je jezelf naar een yoga les sleept. Ik stel me niet aan, ben niet bekrompen en moet niet “ff normaal doen.” Ik kan er niets aan doen dat ik mij op heel subtiel niveau ineens minder veilig voel wanneer er mannen in de buurt zijn.
Het effect op je zenuwstelsel en onderbewustzijn
Mannen kunnen onveilig zijn. Het is wat we altijd hebben geleerd. Wat we altijd hebben moeten leren. Sommigen door eigen ervaringen, maar nog veel meer van ons door ervaringen van vriendinnen. Moeders. Zussen. En alles wat we leren heeft invloed op ons systeem. Op ons zenuwstelsel en onderbewustzijn. Deze systemen zijn erop gemaakt om continu op te letten of jij nog wel veilig bent zonder dat je bewuste brein daarbij betrokken is.
Hetzelfde hebben we over seks geleerd. Het is iets wat gemakkelijk tegen je zin in kan gebeuren. Het is niet altijd veilig. Dat is de realiteit. De maatschappij waarin we leven. En die wetenschap kan ervoor gezorgd hebben dat het beschermingsmechanisme wat vaginisme is in werking wordt gesteld terwijl je de liefste man ter wereld naast je hebt liggen.
Het voelt voor je systeem niet veilig. De beste man in mijn yoga les kwam absoluut niet onveilig over. Toch voelde ik mij ongemakkelijk. Kostte het even heel veel moeite om erbij te blijven. Bij mezelf. Bij mijn eigen lichaam en ervaring.
De gelijkenis tijdens seksuele ervaringen
En ineens kon ik zien hoe dit ook altijd tijdens de seks gebeurde toen ik nog last had van vaginisme. Hoe ik daar vervolgens absoluut niet mee om kon gaan. Hoe ik dit gevoel van onveiligheid alleen maar vergrootte door toch door te gaan terwijl het pijn deed en mezelf een beetje ging zitten veroordelen omdat ik “mislukt” was. Het zal je niet verbazen dat dit niet voor pijnvrije seks heeft gezorgd. Misschien heb je dat zelf ook al ervaren.
Benieuwd wat WEL helpt? Kom dan naar mijn gratis online masterclass “Van Pijn naar Pleasure.” Daarin vertel ik je wat de drie stappen zijn waarmee je pijn tijdens het vrijen achter je laat.
Want dat is OOK voor jou mogelijk, maar niet als je nog even doorbijt. Doet alsof het er niet is of jezelf een “halve vrouw” blijft noemen. Klik HIER om je gratis aan te melden en jouw reis naar een pijnvrij seksleven te beginnen. I can’t wait!
