Waarom ben ik zo bang om afgewezen te worden? Niet alleen in de meest pijnlijke vorm van de liefde, maar gewoon altijd. Overal. Het lukt me nog net om het meisje achter de kassa om een tasje te vragen. Waarschijnlijk omdat ik weet dat ik die voor 10 cent toch wel ga krijgen. Al vrees ik haar afkeurende blik. Bijna wil ik erbij vermelden dat ik heus wel om het milieu geef. Natuurlijk doe ik dat! Ik ben soms gewoon een warhoofd oké? Veroordeel je me nu niet? Alsjeblieft?
Afgewezen worden is voor veel mensen één van de meest pijnlijke dingen die je kunt meemaken. Niet omdat we daadwerkelijk met een grote hakbijl aan stukken gereten worden, maar wel omdat het zo voelt.
Dat oerinstinct om afwijzing ten koste van alles uit de weg te gaan hebben we overgehouden aan de tijd dat we nog met knuppels en lendendoekjes rond renden. Voor onze voorouders betekende een afwijzing wel degelijk een grotere kans op een vroegtijdige dood. Je kunt niet slapen en leeuwen in de gaten houden tegelijk. Je had elkaar nodig.
We hebben elkaar nog steeds nodig, maar een afwijzing is niet langer levensbedreigend. En er is één woord dat ervoor kan zorgen dat het ook niet meer altijd zo aanvoelt. Dat je helpt om angst te zien voor wat het in de meeste gevallen is: een illusie die levensecht aanvoelt, maar dat niet is.
Wat is een afwijzing?
Spoiler alert: het is geen bevestiging van jouw mislukte bestaan. In feite is een afwijzing heel simpel. Het is één woord.
Nee.
Het is geen feit, maar een mening. Een reactie van iemand op basis van zijn of haar persoonlijke wensen, voorkeuren en situatie op dat moment. Vervolgens gaan wij onszelf met knuppels en hakbijlen te lijf. We verbinden allerlei conclusies aan dat ene woord. Conclusies die wel degelijk met ons mislukte bestaan te maken hebben. Alsof we met een magische microscoop in het hoofd van de ander kunnen kijken. Kunnen zien hoe die persoon over ons denkt. In werkelijkheid kijken we helemaal niet in het hoofd van de ander. We kijken in ons eigen hoofd. We zien hoe wij over onszelf denken en dat ene simpele woordje wordt ineens tot bevestiging gebombardeerd.
Ik ken jou en jouw situatie niet, maar weet vrij zeker dat je niet in het hoofd van de ander kunt kijken. Ben je er heilig van overtuigd dat degene waar jij wel baby´s mee had willen maken jou niet ziet staan omdat je te dik bent? Waarschijnlijk ben jij de enige die dat vindt. Grote kans dat de ander om wat voor reden dan ook gewoon niet klaar is voor een relatie, wat maar één ding betekent. Dat is niet jouw persoon. Dat twee puzzelstukjes niet in elkaar passen betekent niet dat er iets mis is met de puzzelstukjes.
Of denk je dat die promotie aan je neus voorbij is gegaan omdat je niet goed genoeg bent in je werk? Vind je dat zelf misschien? Zou het ook kunnen dat die promotie al aan een ander beloofd was? Heb je eigenlijk wel laten merken dat jij die promotie zou willen? Of was je er zo van overtuigd dat je er niet voor in aanmerking zou komen dat je het niet eens geprobeerd hebt?
De keren dat ik iets niet heb gedaan, geprobeerd of gezegd uit angst dat ik het niet zou krijgen zijn ontelbaar. Vervolgens ging het object van verlangen inderdaad aan mijn neus voorbij en dat was natuurlijk de bevestiging dat mijn gedachten klopten. Dat ik inderdaad een mislukkeling was. Een bizarre film die zich altijd enkel in mijn hoofd afspeelde. Nooit in de realiteit.
Niet dat ik nooit ben afgewezen, maar de reden was nooit mijn mislukte persoontje. De reden lag altijd volledig buiten mij. Bij de ander of bij de omstandigheden.
Angst voor afwijzing overwinnen
Eigenlijk ben ik niet zo voor het overwinnen van angsten. Als je wacht met iets te doen tot je angst volledig is verdwenen kun je vaak wachten tot je een ons weegt. Angst is maar een emotie. Het heeft niet de kracht om je aan de ketting te leggen tenzij jij dat toelaat. Ik ben meer voor de voel je-klote/gespannen/doodsbang-en-doe-het-toch-filosofie. Hoe je dat doet?
Door niet meer voor je angst weg te lopen
Door het te zien voor wat het is. Dus laten we er eens even goed naar kijken. Als je bang bent om afgewezen te worden maak je je druk om de mening van de ander. Niet om je eigen mening. Je maakt je druk om hoe de ander zich voelt. Niet om hoe jij je voelt. Je bent enkel met de ander bezig en totaal niet met jezelf.
Zeg eens wat vaker JA tegen jezelf
In de wijze woorden van Byron Katie: “Nee zeggen tegen de ander betekent ja zeggen tegen jezelf.” Als je wat vaker “nee” zegt gebeuren er een heleboel fantastische dingen die jouw zelfbeeld een enorme boost geven.
Gezonde grenzen creëren
Gezonde grenzen geven jou een veilig gevoel bij jezelf. Met behulp van deze grenzen weet je precies wanneer je ergens JA op wilt zeggen en wanneer niet. Deze wetenschap voorkomt dat je uit voorzorg helemaal niets zegt of juist te veel van jezelf deelt omdat je niet “weer zo afstandelijk over wilt komen.”
Gezonde grenzen vervangen de muur die velen van ons uit zelfbescherming om onszelf heen gebouwd hebben. De muur was nodig na teleurstellingen uit het verleden. Pijn uit het verleden. Dat heb je niet overleefd om het nog eens mee te maken. Alleen houdt de muur je niet alleen weg bij pijnlijke ervaringen, maar ook bij de mooie. Een mooie verbinding met een ander kan natuurlijk nooit door die muur heen groeien.
Met behulp van jouw flexibele grenzen leer je je eigen wensen, verlangens en behoeftes herkennen. Hierdoor leer je op jezelf vertrouwen. Er is niets mis met hulp vragen, maar het één sluit het ander niet uit. Sterker nog, de kans is groot dat je eerder en op het juiste moment om hulp vraagt wanneer je jezelf vertrouwt. Wanneer je weet wat je nodig hebt en dat je hier zelf zorg voor kunt dragen. Ook wanneer hulp van een ander hetgeen is dat je nodig hebt.
Afgewezen worden hoort bij het leven
Er is helemaal niets mis met een afwijzing. Met het woordje “nee”. Bizar toch eigenlijk hoe we dit simpele woord hebben opgeblazen? Het is vaak het eerste woord dat we leren. Favoriet van iedere peuter. Waarom zijn we er zo bang voor geworden? Bang om het te gebruiken en bang om het te horen te krijgen. Zo bang dat we de mogelijkheid hierop vaak uit voorzorg uit de weg gaan.
En dat is nergens voor nodig. Het enige wat jij nodig hebt om met afwijzing om te kunnen gaan is een JA tegen jezelf. De wetenschap dat jij er mag zijn en dat je er voor jezelf zult zijn. Om je veilig te voelen bij jezelf heb je die grenzen nodig. Wanneer jij je focust op het creëren daarvan zal de muur vanzelf overbodig worden. Dan zal deze vanzelf afbrokkelen zodat jij hier eindelijk achter vandaan kunt komen om het leven te leiden dat voor jou bedoeld is. Het leven dat je ontzettend waard bent en dat aan die andere kant geduldig op je wacht.
