Ben jij eigenlijk wel te vertrouwen?

Heb jij vertrouwen in jezelf? Denk jij dat anderen jou vertrouwen? Wat had ik graag gewild dat iemand deze vragen aan mij had gesteld. Het liefst voordat de show die ik opvoerde volledig uit de hand liep. De show van het perfecte meisje. Degene die alles voor elkaar had. Want goed was niet goed genoeg. Er was geen plaats voor fouten in deze eenzame uitvoering. Alles moest perfect. Mijn lichaam, examen resultaten, huishouden en volledige voorkomen. En dat hou je natuurlijk niet lang vol.

Vertrouwen in jezelf is iets dat we geheel onterecht koppelen aan zelfvertrouwen. In de show die ik opvoerde kwam ik ongetwijfeld zelfverzekerd over. Het zag er voor het oppervlakkige oog vast uit alsof ik blaakte van het zelfvertrouwen. Toch was ik absoluut niet te vertrouwen.

De vraag of jij te vertrouwen bent is één van de belangrijkste vragen die je jezelf kunt stellen. Want als dat het geval is, waarom gedraag je je dan niet zo? En als dat niet het geval is, waarom probeer je daar dan geen verandering in te brengen? Waarom geven we de prioriteit aan het wegstoppen en controleren van onszelf in plaats van te werken aan dit vertrouwen?

Vertrouwen in jezelf is de basis voor al je relaties

Zowel de relatie met jezelf als de relaties met anderen. Want hoe graag wil jij omgaan met iemand die je niet vertrouwd? De kans is groot dat je die persoon liever uit de weg gaat. Of ten minste zorgvuldig controleert als dat geen optie is. Als een geboeide gevangene. Dat is precies hoe je met jezelf omgaat als het vertrouwen in jezelf ontbreekt. Je weet niet wie je bent, maar wel wie je wilt zijn. Alles wat in lijn met die verzonnen versie van jezelf geperfectioneerd kan worden controleer je tot in precisie. Alles wat niet hoort bij wie jij denkt te moeten zijn stop je weg. Ver weg in de donkere kelder van je onderbewustzijn waar je kan doen alsof het niet bestaat.

Wat overblijft is een zorgvuldig in elkaar geknutseld masker waarachter het veilig en comfortabel voelt. Veilig omdat je niet wordt afgewezen. Je uiterlijk is altijd tip top in orde en je bent niemand tot last met je gebrek aan voorkeuren en standpunten. Comfortabel omdat je gewend raakt aan het masker dat anderen kunnen waarderen. Totdat het begint te wringen. Want goedkeuring voelt misschien veilig en comfortabel, de te strakke dwangbuis waar je jezelf in hebt geperst is dat alles behalve. Als je geluk hebt word je vanzelf met je neus op de feiten gedrukt. Word je ondanks de zorgvuldig in elkaar gezette uitvoering van jezelf keihard afgewezen en vraag je je eindelijk af waar je nu helemaal mee bezig bent. Wat voor zin deze hele show nou eigenlijk heeft.

En dat is maar goed ook. Het is niet de bedoeling dat je in een dwangbuis leeft. Dat jij een fantasie versie van jezelf presenteert. Van jou is er maar één en de wereld heeft jouw unieke persoonlijkheidsmix nodig. De wereld heeft het nodig dat jij jouw vaardigheden benut en deze niet verspild aan het controleren en wegstoppen van jezelf.

Jouw mensen kunnen je niet herkennen als je een verzonnen versie van jezelf bent

Niemand is voor iedereen. Hoe graag we dat ook zouden willen. Hoe mooi we ook denken dat de wereld zou zijn als iedereen ons leuk zou vinden. Ons zou goedkeuren en waarderen. Als we nooit afgewezen zouden worden.

Er is iets dat veel mooier is dan die constante goedkeuring en dat is de mensen vinden die jou echt begrijpen. Die echt bij jou horen en jou helemaal nemen zoals je bent. En hoe kun je die vinden als niemand kan zien wie jij echt bent? Als je die persoon verstopt achter alles dat nep is? De mensen die in jouw leven horen zullen je dan nooit herkennen.

Bovendien zul jij hen ook niet herkennen omdat je te druk bezig bent met hoe je overkomt en dat is zo zonde. Het leven wordt zo veel mooier wanneer oppervlakkige goedkeuring vervangen wordt door oprechte verbinding en connecties. Dat alleen al is het zo waard om de maskers te laten voor wat ze zijn. Om ze voor eens en altijd te laten vallen.

Want verbinding kun je niet aangaan als je achter een muur van een masker leeft. Daar kan helemaal niets doorheen. Er kan geen connectie ontstaan. Er kan geen band groeien. Het is een eenzaam bestaan dat niemand dient. De wereld niet, de mensen om je heen niet en jou al helemaal niet.

De sleutel tot meer vertrouwen in jezelf

Hopelijk ben je enthousiast genoeg geworden om die verdomde maskers achter je te laten. Om de wereld te laten zien wie jij echt bent. Om jouw talenten te gaan benutten en als acteren er daar één van is hier dan een echte carrière van te maken. Of hobby, maar niet je leven. Dat is niet de plek voor acteerwerk.

Een dapper besluit want de veiligheid en het comfort van maskers loslaten is alles behalve makkelijk. Die zijn na verloop van tijd zo goed vastgeroest dat je jezelf helemaal opnieuw moet ontdekken en leren kennen. Het is een proces, maar er is één ding dat dit een stuk soepeler kan maken en dat is…

Toestemming

Kun jij jezelf toestemming geven ALLES in jou naar buiten te laten komen? Alle karaktereigenschappen, emoties en gevoelens waar je eigenlijk totaal niet op zit te wachten? Want pas als je alles ziet voor wat het is kun je de dingen die niet werken veranderen. Het wegstoppen, doen alsof het er niet is en je vervolgens anders voordoen werkt niet. Anderen zullen je niet vertrouwen. Jij zult jezelf niet vertrouwen en alles wat je hebt weggestopt suddert lekker verder in je onderbewustzijn. Klaar om tot ontploffing te komen.

Word je eigen wandelende permissie slip. Geef jezelf toestemming lui te zijn. Een emotie eter. Verlegen. Druk. Kinderlijk enthousiast. De mensen die dat niet kunnen waarderen zullen verdwijnen en plaats maken voor de mensen die echt bij jou horen. Jouw mensen die jou eindelijk kunnen herkennen. Die jouw verlegenheid en kinderlijke enthousiasme kunnen waarderen en voor geen goud zouden willen dat jij ook maar iets aan jezelf zou veranderen.

Bovendien is dit de enige manier om verandering te brengen in gedragingen die je niet dienen. Emotie eten wegstoppen werkt niet. Het jezelf toestaan, aandachtig voelen wat het met je doet en op basis daarvan de volgende keer wellicht een andere afweging maken werkt wél.

Toestemming leidt tot vertrouwen

Toestemming is de eerste stap richting meer vertrouwen in jezelf. Want als alles er mag zijn is er geen reden meer om bang te zijn dat ongewenste delen boven komen drijven. Dwangmatige controle wordt overbodig en kan plaatsmaken voor oprechte aanwezigheid.

Aanwezigheid bij jezelf en in het leven. Aandacht voor wat er in je omgaat en voor wat er om je heen gebeurt. Op basis daarvan kun je keuzes maken die echt bij jou passen. Kun je stoppen keuzes te maken die je jezelf vanuit controle oplegt omdat ze horen bij wie je denkt te moeten zijn. Je kunt eindelijk zijn wie je echt bent. De juiste persoon voor de juiste mensen. De persoon die de wereld zo hard nodig heeft. De persoon die zich vrij en gelukkig voelt.