Het is de laatste dag van het jaar! Nou ben ik helemaal niet van het wachten met grote veranderingen tot 1 januari, maar ik ben stiekem wel knetter sentimenteel dus als het toevallig zo uitkomt maak ik daar dankbaar gebruik van. Ik weet niet precies welke kant mijn artikelen op gaan – iets met schrijven vanuit inspiratie en stronteigenwijs zijn – maar in mijn coaching zal de focus verschuiven van de liefde naar seks. Twee onderwerpen die alles en tegelijkertijd niets met elkaar te maken hebben. I can’t wait! Voor nu sluiten we het jaar af met een voor mij heel bijzonder artikel.
Lang voordat dit artikel haar weg over mijn toetsenbord vond wist ik dat het een bijzonder artikel moest worden. Het is immers het laatste artikel van het jaar!
Maar wat is bijzonder?
Het antwoord kwam vanzelf. Uit het oneindige niets zoals eigenlijk altijd het geval is. Het kwam in de vorm van een inzicht dat ik met je wil delen.
Een welkom inzicht. Iets waar ik de afgelopen twee jaar onbewust over gemijmerd heb terwijl ik de tijd nam om mijn hart te helen. Een hart dat ver voordat de liefde kwam en ging al versnipperd was. Een hart dat niet langer wilde leven vanuit versnippering, maar vanuit volledigheid en daarom echt moest breken. In meer dan tienduizend stukjes. Dat was de enige manier waarop ik me bewust kon worden van alles wat ik niet wilde zien.
De weg naar heelheid bewandelde ik de afgelopen twee jaar bewust door pijn en tranen, maar nog veel vaker onbewust door alles wat ik leerde. Alles wat me ineens opviel door de schoonheid van onherstelbare schade. Door het voelen en vergeten. Het belangrijkste inzicht wil ik in dit artikel met je delen. Misschien kan je er iets mee. Misschien is het zo doordrenkt van mijn eigen hoopvol romantische lens dat je het meer dan vaag gelul vindt. Allebei is oké. Zoals altijd.
De ziel verlangt naar de geliefde
Voordat we erin duiken wil ik je even waarschuwen voor de esoterische, spirituele invalshoek van dit artikel. Als dat niet je ding is wil je nu misschien op het kruisje rechtsboven klikken.
Wie is de geliefde?
Als je ooit Hevig (met hoofdletter “H” ja) verliefd bent geweest weet je hoe het voelt wanneer het verlangen naar die ander vanuit het diepste van je ziel komt. Niet vanuit je hart. Niet vanuit je hoofd en niet eens vanuit je tenen, maar vanuit je ziel. Je kern. Het diepste van je wezen.
Je verheerlijkt de ander. Ziet niets dan goeds en plaatst hem of haar op een zelfgemaakte troon. Boven jezelf, als je heel eerlijk bent. Je hebt alles voor de ander over en dat is zacht uitgedrukt. En dat terwijl de ander een mens van vlees en bloed is. Net als jij. De ander is gelijk aan jou. Fantastisch in al zijn tekortkomingen. Net als jij.
Ik denk dat we met een gerust hart kunnen stellen dat we de ander in deze gevallen verafgoden. Dat er een hele bijzondere kern van letterlijke waarheid in deze beeldspraak zit was me tot dit moment nooit opgevallen.
De lover is de ziel en de geliefde is het goddelijke
Goddelijk met een kleine “g” ja (tenzij het woord aan het begin van de zin staat natuurlijk. Ik ben goed opgevoed). Want het goddelijke staat niet boven jou. Het zit in jou en ieder ander. En dat is precies wat je je realiseert wanneer je hevig head over heals verliefd wordt op een ander.
Ik geloof dat we allemaal bestaan uit een ziel en een “godsvonk.” Dat we allemaal uit één en dezelfde bron (god) komen en daar een stukje van meenemen wanneer we als ziel afreizen naar de aarde (ik zei toch dat het esoterisch zou worden? Here we go! Hou je vast!)
Ik geloof ook dat het ons allergrootste verlangen is om ons volledig heel, thuis, veilig, geliefd en welkom te voelen. Bij onszelf. Alledaagse minderwaardigheidscomplexen maken dit zo goed als onmogelijk. Gaandeweg verliezen we het geloof in het goddelijke in onszelf… Maar niet in het goddelijke van een ander! Onze ziel herkent het goddelijke in de ander als donderslag bij heldere hemel. Ik geloof dat dit is wat er gebeurt wanneer je Hevig verliefd wordt. En dat is een listige val wanneer je weigert te geloven dat hetzelfde vonkje ook in jou zit.
Dan zie je de lover (de ziel, “jij”) en de geliefde (het goddelijke, “de ander”) als gescheiden van elkaar. De mensen waarin je het goddelijke niet ziet zijn eigenlijk niet zo bijzonder. Tot overmaat van ramp behoor je zelf ook ineens tot deze groep.
Ze zitten allebei in jou
Ik geloof dat de ziel of lover de mannelijke energie in jou representeert. Het is het deel in jou dat nooit veranderd. Het is stabiel, standvastig en gegrond. Het is het deel in jou dat verbonden met haar hart als een ware krijger op pad gaat om haar geliefde te veroveren. Ze is doelgericht en gaat er voor.
De geliefde of het goddelijke in jou symboliseert de vrouwelijke energie in jou. Verklaard ook gelijk waarom het “goddelijke” op een zwart moment in onze geschiedenis ineens alleen nog maar met mannen te maken mocht hebben (alle verhalen van vrouwen zoals Maria Magdalena zijn doelbewust uit de bijbel gelaten en moeten we het echt nog hebben over het patriarchaat?) De geliefde heeft een verwelkomende, open energie. Ze staat voor ontvangen. Liefhebbend. Warm en teder. Vol van overgave, flow en vertrouwen. Precies zoals de vrouwelijke energie.
Waarom we zo intens naar liefde verlangen
Dit verlangen zit er niet voor niets. Het dient een doel. Het doel om weer één te worden in jezelf. Niets zo helend als een gebroken hart. Niets dat je zoveel over jezelf leert als een illusie die in rook opgaat. Niet in de laatste plaats omdat dat precies is wat het is. Een illusie. Niet per se de liefde, maar wel het idee dat de geliefde zich buiten jou bevindt. Dat je het niet overleefd wanneer hij niet bij je is.
Stel je eens voor hoe mooi een relatie zou zijn wanneer je zowel lover als geliefde bent. Wanneer je zowel ziel als godsvonk mag zijn. Mooi in al je menszijn. Is dat niet zoals het zou moeten zijn?
Onze ziel wil één worden. Niet met een ander, maar met zichzelf. Met het goddelijke in zichzelf. Ik weet ook hoe ongelofelijk zweverig en kut dit klinkt als de scherven van je hart vers aan diggelen liggen. Het wordt vanzelf duidelijk. Dat beloof ik je. Niet per se deze theorie (geloof vooral wat goed voelt voor jou), maar wel wat je moest leren. Wat je mocht ontdekken om weer voluit te kunnen stralen. Om vol goede moed het pad te kunnen bewandelen dat voor jou bedoeld is. Het pad dat leidt naar heelheid in jezelf. Hereniging van de ziel en het goddelijke. De lover en de geliefde.
♡♡♡
Happy new year lieve allemaal. Ik zou willen zeggen doe voorzichtig met het vuurwerk en feest niet te hard, maar eh ja… Misschien volgend jaar weer! Voor nu hou ik het dan maar bij één simpel woord. Het woord dat onbedoeld de fundering onder mijn leven is geworden. Geniet.
