Mijn lichaam was mijn project. Een eindeloos, energie slurpend project van kan wel wat minder, strakker en gespierder. En waarom? Voor wie? Wat dacht ik ermee te bereiken? Hier geen antwoord op kunnen geven betekende het einde van mijn missie naar minder. Ineens zag ik de lege beloftes van de dieetindustrie en de loze dreigementen van mijn eetstoornis voor wat ze waren. Een. Grote. Zeepbel. Zonde van mijn tijd en energie.
In eerste instantie was ik vooral boos. Boos op de dieetindustrie omdat ze doen alsof geluk en liefde te koop zijn in de vorm van een eiwitreep. Boos op mezelf omdat ik erin was getrapt. Niet helemaal terecht, want als je erover nadenkt is het briljant. Maak reclame en financier onderzoeken waardoor 95% van de mensen gaat geloven dat ze een probleem hebben en verkoop de oplossing. Menig marketingsmens kan wat er wat van leren.
Woede maakte gelukkig al snel plaats voor vastberadenheid. Ik had immers genoeg tijd verspild. Eindelijk zou ik echt gaan herstellen van mijn eetstoornis. Ik zou mijn wens om af te vallen de deur wijzen en een nieuw leven opbouwen. Een leven ver weg van dieetcultuur, schoonheidsidealen en angst om aan te komen. Hashtag body positivity.
Maar al snel kwam ik er achter dat angst, negatieve overtuigingen en een vertekend lichaamsbeeld zich niet zo gemakkelijk laten wegsturen. Moest ik na jaren van vechten tegen mijn lichaam ineens van datzelfde lichaam gaan houden? Naakt voor de spiegel gaan staan buikdansen en doen alsof mijn buik het mooiste was dat ik ooit had gezien? Dat ging dus niet en mijn innerlijke perfectionist aarzelde niet om me te vertellen dat ik weer had gefaald. Dat dit hele body positivity ding is leuk voor anderen, maar niet voor mij. Want blijkbaar ben ik zo´n kneus die niet van haar eigen lichaam kan houden. Alweer mislukt.
Body positivity is niet voor mij
Het bleek inderdaad niets voor mij, maar wel om een hele andere reden. Niet omdat het per se draait om het nooit meer balen van je lichaam, dat doet bijna iedereen wel eens en is niet zo belangrijk. Wat het voor mij moeilijk maakt is dat de focus nog steeds op het lichaam ligt.
Body positivity is een fantastische beweging van voornamelijk dikke vrouwen die jarenlang te maken hebben gehad met stigmatisering en discriminatie vanwege hun lichaam. Een beweging die hard nodig is en in rap tempo een verschil heeft weten te maken in de reclamewereld en in de manier waarop we naar schoonheidsidealen kijken. Het draait om het idee dat ieder lichaam gevierd en gezien mag worden. Dik, dun, gerimpeld of verlamd. Het maakt niets uit. Ieder lichaam is mooi en niet minder waard omdat het niet gerepresenteerd wordt in de media. Omdat dun altijd als ideaal werd gepromoot.
Persoonlijk weet ik niet hoe het is om met een lichaam te leven dat door de maatschappij niet wordt geaccepteerd. Een lichaam dat wordt bestempeld als minder, enkel omdat het niet voldoet aan het slanke ideaal. Ik weet alleen hoe het is om je eigen lichaam te verafschuwen én hoe moeilijk het is om vanuit die mindset ineens naar allesomvattende liefde voor je lichaam te springen. Die sprong is veel te groot. Ik kan nu nog helemaal niet van mijn lichaam houden en dat hoeft ook niet.
Want het maakt mijn lichaam helemaal niets uit of ik van haar hou of niet. Dat ik haar heb vervloekt en uit alle macht heb geprobeerd haar te laten slinken tot bijna niets. Dat ik haar heb uitgeput, uitgehongerd en genegeerd. Mijn lichaam is daarom niet minder van mij gaan houden en dat vind ik ineens heel bijzonder. Dat kan ik onwijs waarderen. Mijn lichaam doet het nog steeds. Zorgt er nog steeds voor dat ik door het leven kan bewegen. Dat ik kan rennen voor de bus, mijn moeder kan knuffelen en deze woorden kan typen. Het is een middel waarmee ik dit leven kan ervaren. Een leven dat ik liefheb.
De kern van lichaamsneutraliteit
Body positivity draait om het vieren van alle lichamen, lichaamsneutraliteit om het minder belangrijk maken van je lichaam. Het ene focust op het lichaam, het ander juist niet. Een heel belangrijk verschil als je herstellende bent van een eetstoornis of een leven dat beheerst is geweest door het ene dieet na het andere.
Hoe je lichaam er nu ook uit ziet, voor volledig herstel is het zo belangrijk om de focus van je lichaam af te halen. Je hebt voorheen waarschijnlijk bijna alleen maar aan je lichaam gedacht. Aan hoe het eruit zag, wat er allemaal mis mee was en hoe je dat het snelst kon veranderen. Natuurlijk kun je nu niet ineens als een donderslag bij heldere hemel van je lichaam houden. Dat is oké. Dieetcultuur heeft je laten geloven dat het van levensbelang is hoe je lichaam eruit ziet. Dat is het niet en het wordt tijd om voorzichtig de focus van je lichaam af te halen. Om vraagtekens te zetten bij je angst om aan te komen en je wens om af te vallen. Is de gewenste of gevreesde uitkomst echt in lijn met de realiteit?
Dankzij je lijf is het mogelijk om dit leven te leiden en je dromen achterna te gaan. Misschien lukt het om je lichaam om die reden te waarderen. Om het om die reden niet meer uit te hongeren en uit te putten. Om er eindelijk naar te luisteren. Het doet immers zoveel voor je en vraagt zo weinig. Het geeft je de kans geeft om een fantastisch leven te leiden. Grijp je die kans?
