Lieve jij,
Met je mooie lichaam, unieke leven en onvoorstelbare kracht.
Het is de mooiste tijd van het jaar. Of dat zou het moeten zijn…
Is iedereen echt extra vrolijk, of lijkt dat maar zo? Ik kijk om me heen en het lijkt niet slechts verbeelding.
Alles twinkelt en glinstert, maar mijn eigen vuurtje ben ik even kwijt.
Ik kijk naar mijn gezicht, mijn benen en mijn buik. Mijn lichaam. December heeft haar wat voller en zachter gemaakt.
Uit alle macht probeer ik mezelf te vertellen dat hier niets mis mee is. Dat mijn zachtheid mijn kracht is. Dat er niets mis is met de omvang van mijn buik en benen, maar dat er iets mis is met de manier waarop ik geleerd heb hiernaar te kijken.
Ik weet dat mijn zachter wordende buik niet betekent dat ik gefaald heb. Dat het niets zegt over mij. Dat wat er ook met mijn lichaam gebeurt oké is, zo lang ik de gelukkigste versie van mezelf kan zijn. En deze tijd van het jaar word ik extra gelukkig van wijn, kerstkransjes en etentjes met mensen die me dierbaar zijn. Dat zou ik voor geen goud willen missen. Laat staan voor het voldoen aan een onmogelijk schoonheidsideaal.
Ik weet het allemaal heus wel. Waarom voelt het dan niet altijd zo?
Het is de mooiste tijd van het jaar, maar soms is het moeilijk. En ook dat is oké. Deze twee dingen kunnen naast elkaar bestaan. Ik hoop dat ik dat kan blijven onthouden. Laten we ons lichaam eraan herinneren dat het altijd recht heeft op warmte en liefde. Hoe het er ook uit ziet. Laten we onszelf eraan herinneren dat het normaal is dat ons gewicht schommelt. Dat dit niet belangrijk is. Wat belangrijk is, is hoe we hiermee omgaan. Kijk in de spiegel en knuffel de persoon die terug staart. Wees super zacht. Vanbinnen en vanbuiten. Voor jezelf en voor anderen. Hoe moeilijk dat soms ook is.
Weet dat je niet alleen bent.
Je bent prachtig, goed genoeg en verdient alle ruimte die je inneemt in deze wereld.
Een hele grote virtuele kerstknuffel vanuit Den Haag! ♡
