De laatste tijd ben ik gefascineerd door rust. Het is iets waar ik zelf lang en intens mee geworsteld heb. Rust en ik hadden geen goede verstandshouding. Mijn idee dat rust tijdverspilling was en verdiend moest worden leidde tot paniekaanvallen, bewegingsdrang en een algemeen onvermogen om gewoon even stil op een stoel te zitten. Zonder afleiding. Zonder muziek, Netflix of een boek. Niets behalve mijn eigen gedachtes. Mijn eigen gevoelens. En dat was op z’n zachtst gezegd onprettig en alles behalve ontspannen.
Naast mijn fascinatie voor rust leek het me ook niet vervelend om een keer een artikel te schrijven waarin ik foto’s van gespierde mannenlichamen kon verwerken. Fijn voor het oog, maar laat het je niet in verwarring brengen. Mannelijke energie is iets dat we allemaal in ons hebben. Mannen, vrouwen en alles daartussenin en daarbuiten.
Het is de energie waar de meesten van ons het bekendst mee zijn. De energie die in onze maatschappij het meest gewaardeerd wordt. Een energie die we meestal niet onderdrukken, maar waar we des te vaker onze grip op verliezen.
Als rust te lang wordt uitgesteld
Mannelijke energie is de logisch nadenkende energie die ervoor zorgt dat doelen behaald worden. Het zorgt ervoor dat je opstaat als je wekker afgaat. Dat je je tanden poetst, naar werk of school gaat en daar je ding doet. De essentie van de mannelijke energie is vrijheid. Dat is waar hij naar verlangd als hij zijn takenlijstje afwerkt. Dat is wat hij creëert met het behalen van zijn doelen. Vrijheid heeft voor iedereen een andere betekenis. Voor de één is voldoende geld de ultieme vorm van vrijheid, voor anderen betekent het bevrijding van het ego en alle daarbij horende belemmerende overtuigingen.
Het vervullen van al die taken is hard werken. De beloning gaat het waard zijn en zorgt ervoor dat je blijft doorgaan. Het werken zelf is het waard wanneer je doelen in lijn zijn met jouw integriteit en ware essentie, maar als er tussendoor niet gerust wordt raak je ook dan uitgeblust.
En daarmee begint het verlangen naar verdoving. De ultieme ontsnapping aan alle druk die op je schouders rust. De verdoving is nodig om echt even nergens aan te denken. Het verlangen naar verdoving is een roep vanuit je binnenste om de boel nu echt even de boel te laten. Het is een beschermingsmechanisme van ons innerlijk systeem om te voorkomen dat het licht uitgaat.
Twee vormen van verdoving
Verdoving kent in de basis twee verschillende verschijningsvormen. Waar het om gaat is dat je brein wordt stilgelegd. Dat je echt even nergens aan denkt.
En dat bereik je door jezelf te bedwelmen in een waas van alcohol, orgasmes, TV, eten en nog meer werk of door te zorgen voor een flinke shot adrenaline. Door het beoefenen van extreme sporten die ervoor zorgen dat je echt even nergens anders mee bezig bent. Dat zou immers levensgevaarlijk zijn en dat is precies de kick die op dat moment nodig is. De kick die ervoor zorgt dat je een glimp op kunt vangen van de ultieme vrijheid.
Verdoving hoeft niet per definitie iets te zijn dat we moeten vermijden. Het kan een fijne manier van ontladen zijn. Zoals eigenlijk voor alles in het leven geldt dat er niets mis mee is zolang het de rest van je leven niet in de weg zit. De rest van je bestaan, geluk en gevoel van vervulling.
Hoe het vermijden van rust leidt tot een ongezonde vorm van verdoving
Rust is een essentieel element van productiviteit. Jezelf rust ontzeggen is vaak een teken van een innerlijke disbalans. In de periode dat ik mezelf drie slagen in de rondte werkte om een diploma te halen, mijn huis netjes te houden en af te vallen tot er zo goed als niets van me overbleef was ik de verbinding met mijn vrouwelijke energie compleet verloren. Niet dat ik me daar op dat moment bewust van was natuurlijk. Dan was het niet zo ver gekomen.
Maar het kwam wel zo ver. Veel te ver. Het is een staat van zijn die ontzettend veel vrouwen zullen herkennen. De manier waarop onze maatschappij presteren, werken en altijd maar doorgaan waardeert leidt onvermijdelijk tot een disbalans. Soms neemt het levensbedreigende vormen aan en soms is het minder ernstig, maar daarom niet minder vervelend.
Waarom minder vrouwen kiezen voor verdoving in de vorm van een flinke adrenaline rush
Het ijs waarop ik me bevindt met dit onderwerp wordt hier erg dun. Daar ben ik me van bewust. Uitglijden in generaliserende opmerkingen is iets dat ik altijd probeer te voorkomen en ik hoop dat je er enigszins doorheen kunt kijken. Of eigenlijk hoop ik dat helemaal niet. Laten we allemaal vooral doen en denken wat we zelf willen.
Want hoewel ieder mens beide energieën in zich heeft hebben de meeste vrouwen een vrouwelijke energetische kern en de meeste mannen een mannelijke kern. Prachtige en fantastische uitzonderingen die de wereld kleuren daar gelaten natuurlijk.
Waar de mannelijke energie streeft naar vrijheid is liefde het ultieme doel van de vrouwelijke energie. En daar zit het probleem voor veel vrouwen. Wanneer je niet verbonden bent met je vrouwelijke energie, maar wel een vrouwelijke kern hebt betekent dit dat je de verbinding met het essentiële deel van jezelf verloren bent. Het grootste deel. En dat heeft de grootste impact.
Wanneer je een mannelijke kern hebt valt het ontbreken van de verbinding met je vrouwelijke energie minder op. Je hebt nog wel behoefte aan liefde, maar de pijn van het ontbreken daarvan is minder groot. Die los je gemakkelijk op door bier te drinken met je maten en met een knuffel van mams of kind. Je bent er niet zo op gefocust omdat het niet je ultieme doel is. De kern van je essentie. Dat is vrijheid.
Wanneer je een vrouwelijke kern hebt betekent het ontbreken van liefde ondraaglijke pijn. Pijn, angst en een gevoel niet te weten waar je het zoeken moet. En dus zoek je overal. In heel veel of heel weinig eten. In de armen van willekeurige voorbijgangers. Armen die je zo graag om je heen wilt voelen dat je bereid bent alles aan jezelf te veranderen om te voorkomen dat ze je loslaten. Dit maakt je geen wanhopige slappeling. Je kunt letterlijk niet anders. Je doet wat je kan met de tools en de kennis die je op dat moment tot je beschikking hebt. Middelen die niet werken waardoor het verlangen naar verdoving nog groter wordt. Verdoving dient dan niet alleen meer het doel van ontlading, maar wordt ook een pleister op de wond.
Verdoving maakt plaats voor rust
Zodra je innerlijk in balans bent zal uitrusten niet meer voelen als een vorm van tijdverspilling. Iets dat je moet verdienen. Verloren tijd die je later weer in moet halen. Het is een vorm van zelfzorg die voortkomt uit eigenliefde. De liefde waarmee je in verbinding bent.
En dan wordt uitrusten leuk. Dan wordt het een manier om plezier te maken en te genieten van het leven. Te genieten van de vrijheid waar je zo naar verlangd. Vrijheid die gecreëerd wordt door de balans tussen werken, doorzetten, uitrusten en ontspannen. Of dat nou komt in de vorm van het beklimmen van een rots, een flink stuk chocola of een aflevering of drie van je favoriete serie.
Op tijd rusten en tijd voor jezelf nemen voorkomt dat je later als een uitgewrongen vaatdoek op de bank hangt. Je emmer blijft gevuld. Deze gaat zelfs overlopen waardoor je zo veel meer liefde te geven hebt aan je favoriete mensen. Je geniet van de vrijheid die je ervaart. Van de liefde die je geeft en ontvangt en van het leven dat hierdoor mogelijk gemaakt wordt. Is dat niet precies waar we het allemaal voor doen?
Voel jij de roep van je vrouwelijke kern? Ben je er klaar voor om je weer volledig verbonden te voelen? Klik dan HIER om te zien hoe ik jou daarbij kan helpen.
