Dit is het. Ik heb het gevoel dat ik een mega ontdekking heb gedaan. Niet door erover na te denken, maar puur door het te ervaren. Toen ik doorhad wat er gebeurde was ik zo verbaasd. Vervolgens was ik verbaasd over hoe verbaasd ik was want HALLO dit is toch logisch? Iets weten en het ervaren blijken toch echt twee verschillende dingen. Ik ga je in dit artikel vertellen wat er gebeurde, in de hoop dat je het binnenkort zelf ook zult ervaren. In de hoop dat je vanaf nu ook vaker zult toegeven aan je cravings. Het is het zo waard!
Het was een doodnormale donderdagmiddag en ik had trek in chips. Mijn hoofd was het daar niet mee eens. Want ik zou over een uur gaan avondeten, had die dag al best veel gegeten blablabla… Je kent het wel. De gebruikelijke mentale herrie. Het lukt me tegenwoordig bijna altijd om gewoon te eten waar ik zin in heb, maar vandaag was de stem extra luidruchtig. Zijn sterkste argument was dat ik geen honger had. Waarom zou je dan iets eten terwijl je over een uur zou gaan avondeten? Omdat mentale honger ook honger is natuurlijk!
Ergens trek in hebben is ook een signaal van je lichaam. Het signaal komt op zo´n moment alleen niet vanuit je buik, maar vanuit je hersenen en de laatste keer dat ik het heb gecheckt horen die ook bij je lichaam. Het lichaam waarmee ik had afgesproken dat ik ernaar zou luisteren. Het niet meer zou uithongeren. Zowel fysiek als mentaal. Dat was ik even vergeten…
Het voeden van je mind, body en soul
Ik geloof dat je bestaat uit een persoonlijkheid met gevoelens, gedachten en emoties (je mind), een lichaam en een ziel. Als het woord “ziel” nietszeggend voor je is kun je dit vervangen door intuïtie of een eigen woord bedenken waarmee je jouw kern beschrijft. Want je bent natuurlijk veel meer dan een lichaam, eetstoornis en een zooitje bij elkaar geraapte karaktereigenschappen.
Al deze elementen van jou willen gevoed worden. Al deze elementen willen overleven en strijden daar het hardst om. Deze drang is het sterkst voor je lichaam. Zonder lichaam geen persoonlijkheid en je ziel heeft hier zonder lichaam ook vrij weinig te zoeken. Daarom valt er met je lichaam niet te sollen. De cravings die vanuit je lichaam komen kun je met je mind niet tegenhouden. Hoe sterk die eetstoornis of dieetmentaliteit zichzelf ook waant, uiteindelijk eet je. Hoe langer je jezelf hebt uitgehongerd, hoe meer je zult eten. Dat heb je vast al eens ervaren. Je lichaam heeft er totaal geen boodschap aan dat jij je bedenkt dat je die chips beter niet kunt eten. Dat je wilt voldoen aan het laatste schoonheidsideaal. Dat je wilt afvallen.
Zowel “buikhonger” als “hoofdhonger” of trek zijn geldige signalen van je lichaam. Je mooie, wijze lichaam. Het lijkt soms misschien alsof “trek” vanuit je emoties komt, maar dat is niet zo. Dit is geen hongersignaal, maar een strategie om met je emoties om te gaan. Iets wat we onszelf logischerwijs hebben aangeleerd om onszelf staande te houden in deze chaotische wereld. Als je bovendien nagaat hoe vaak je je trek probeert te beredeneren, negeren of rationaliseren met je gedachten zie je hoe dit niet vanuit dezelfde plek kan komen. Trek komt vanuit je lichaam, hier wel of niet aan toegeven beslis je met je gedachten.
Jouw innerlijke kracht
Geloof me, ik weet hoe sterk die eetstoornis- of dieetstem lijkt. Dat het bijna onmogelijk lijkt om er niet naar te luisteren. Terwijl we heus wel weten dat dat de beste beslissing voor ons is. Wie is dat eigenlijk? Dat stukje van ons dat “weet wat het beste voor ons is?”
Dat is onze ziel, intuïtie of innerlijke kracht. Dat is wie we echt zijn. Dat ben JIJ. En dat deel is vele malen wijzer, krachtiger en omvangrijker dan de gekke, kleine gedachten die zich in je hoofd afspelen. Waarom kost het dan zoveel moeite om ernaar te luisteren? Waarom is dat deel van ons niet allang als een ridder op al dan niet wit paard langsgekomen om die eetstoornis met de grond gelijk te maken?
Omdat je zelf moet kiezen. Je zult met je gedachten, emoties en gevoelens moeten leven. Het heeft helemaal geen zin om daar de strijd mee aan te gaan. Zie je gedachten als een drammend kind en de ware jij als de wijze ouder. De ouder die rustig afwacht tot het kind klaar is met jengelen. Tot het kind er klaar voor is om te luisteren. Ervoor kiest om te luisteren.
Naar wie luister jij? Voor wie kies jij? Voor het jengelende kind dat onmogelijk kan weten wat goed voor jou is of voor het kalme, redelijke en wijze deel in jou?
Ondanks de mentale herrie toegeven aan je cravings
Terug naar die donderdagmiddag. De zak chips was leeg. Ik had mezelf nog voorgenomen om niet alles op te eten, maar mijn verzadigingsgevoel wilde iets anders. Sterker nog, ik had de zoute kaas-ui smaak nog niet weggespoeld of ik had trek in drop. SERIEUS LICHAAM?! Gosh… Oké prima. Even toegeven aan je cravings. Niets mis mee. Drop it is. Gek genoeg was ik klaar na drie dropjes. Als ik ze niet had gegeten had ik hier de rest van de dag over nagedacht. ´s Avonds wellicht de hele zak leeggegeten. Nu was het na tien minuten uit mijn systeem.
En dit is wat er toen gebeurde…
Mijn hoofd en mijn lichaam waren verzadigd. De stem was stil. Misschien dat hij doorhad dat jengelen geen zin meer had. Waarschijnlijk wachtte hij zijn volgende kans af. Het maakt me eigenlijk niet zo veel uit. Het was stil. Eindelijk. En in die stilte gebeurde er iets bijzonders.
Ik zat fluitend op de fiets. In de regen! Voelde me zo intens gelukkig en verbonden. Ik liep over van ideeën, inspiratie en gelukzaligheid. Er was geen honger en geen mentale herrie. Het is moeilijke te omschrijven. Zoals ik al zei, je moet het zelf meemaken.
Het duurde even voordat ik doorhad hoe het kwam dat ik me zonder duidelijk aanwijsbare reden ineens zo gelukkig voelde. En ineens wist ik het. Dit is wat toegeven aan je cravings met je doet. Dit gebeurt er als je ruimte creëert. Als je jezelf bevrijd van de mentale herrie van het dwangmatig monitoren van wat je eet en hoe je eruit ziet. Dit is het!
