Tot voor kort dacht ik bij het woord “feminisme” aan boze, schreeuwende vrouwen. Zwaaiend met bloederige pro-abortus spandoeken. Weigerend om hun lichaamshaar te scheren. Lichtelijk beschaamd moet ik toegeven dat ik dat ook wat overdreven vond. Doe vooral je ding, maar we hebben inmiddels toch kiesrecht en zo? Wat wil je precies bereiken met het laten staan van je beenhaar? Is feminisme eigenlijk nog wel van deze tijd?
Gelukkig hebben een heleboel fantastische vrouwen mijn kennis over dit onderwerp flink bijgespijkerd. Want de dingen die je niet ziet zullen altijd ongemerkt invloed op je leven blijven houden. Tot je je er bewust van wordt. Dan kun je de keus maken om het anders te doen. En dat is precies waar feminisme voor mij om draait.
Het hebben van een keus
De geschiedenis van de westerse vrouw is er een van de huisvrouw. Eten koken en voor de kinderen zorgen. Je had geen keus. Je plek was glimlachend achter het aanrecht. Daar is inmiddels verandering in gekomen. Vrouwen kunnen ervoor kiezen om carrière te maken. Om alleen een kind op te voeden, of om helemaal geen kinderen te krijgen en als single lady door het leven te gaan. Het kan allemaal en wordt niet langer gezien als sociale zelfmoord.
Hoe fijn zou het zijn om altijd die keuzevrijheid te hebben? In feite heb je die natuurlijk, maar soms sluipt het erin. Je maakt de keus om lang haar te hebben, of om het kort te laten knippen. Om vrouwelijke kleding te dragen, of om dat niet te doen. Om met of zonder make-up de deur uit te gaan. En natuurlijk om wel of niet je benen te scheren. In hoeveel van deze keuzes voel jij je vrij om daadwerkelijk te doen en laten wat je wilt? Draag je make-up om jezelf te versieren of om jezelf te verstoppen? Ik dacht er persoonlijk nooit zo over na. Ik scheerde mijn benen zonder er ook maar een seconde aandacht aan te besteden. Omdat dit nou eenmaal zo hoort… Toch?
Niet helemaal. Het zijn verwachtingen die de maatschappij nog steeds aan vrouwen stelt. (1) Verwachtingen die toe zijn aan een enkeltje prehistorie. Hetzelfde geldt voor beslissingen die soms nog steeds voor ons genomen worden. Bijvoorbeeld waar het gaat om abortus. Het wordt hoogste tijd dat we op ieder gebied van ons leven de regie in handen krijgen. Van onze baarmoeder tot onze carrière en al het haar daar tussenin.
Het wordt tijd dat iedere vrouw meetelt. Dat er naar iedere vrouw even goed geluisterd wordt. Ook als ze niet een leven lang dun, jong en mooi probeert te blijven. Dit niet eens meer wilt zijn. Omdat ze zelfs dan niet altijd serieus genomen wordt. Dom blondje… Het wordt tijd dat iedere vrouw de mogelijkheid en de kracht vindt om te besluiten dat haar leven niet langer draait om het nastreven van een door mannen bepaald schoonheidsideaal. Terwijl ze evengoed de vrijheid behoudt om dit wel te doen, omdat het voor haar plek in de wereld niet meer uitmaakt hoe ze eruit ziet. Of hoe ze zich gedraagt. Omdat ze geen slaafs bezit meer is en enkel doet wat er van haar verwacht wordt. Omdat ze keuzevrijheid heeft.
Vrouwen zijn stoer en alle mannen zijn eikels
Klink ik al als een mannenhater? Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Mannen zijn fantastisch. Op het selecte groepje na dat zich thuis voelt binnen het patriarchaat. Patriarchale normen en waarden zijn niet alleen tegen vrouwen, maar tegen alles wat vrouwelijk is. Dus ook tegen het vrouwelijke deel in iedere man. Hoe groot of klein dat ook is. Met dank aan deze maatschappijvorm zijn mannen die huilen watjes. Mogen mannen niet van roze, ballet en wat al niet meer houden. Want een man heeft geen emoties, geen gevoel en is een geld verdienende robot. Het moge duidelijk zijn dat de schoonheid van diversiteit aan het patriarchaat voorbij is gegaan. En daarmee ook de noodzaak van het zijn van een compleet mens. Compleet met gevoelens, dromen en de volledige regie over het eigen leven.
Feminisme is geen kwestie van vrouwen tegen mannen. Het is een kwestie van iedereen tegen deze ouderwetse maatschappijvorm die zelfs in onze moderne samenleving nog overal doorheen sijpelt. Laten we jongens leren dat het oké is om te huilen. Laten we meisjes leren dat ze niet verplicht zijn om hun benen te scheren, maar hierin een keus hebben. Dat ze een oerkracht bezitten die niet groter is dan die van jongens, dat is niet waar het om draait. Iedereen heeft een unieke energie. Een unieke kracht die samen met die van anderen het verschil kan maken. Omdat gelijkheid niet betekent dat vrouwen hetzelfde zijn als mannen, maar dat iedereen uniek is en mag zijn.
