Eén gouden tip tegen onzekerheid in de slaapkamer
It´s that time again! Nu klink ik super enthousiast, maar eigenlijk vind ik het nog steeds een beetje ongemakkelijk om hierover te schrijven. Gelukkig ook belangrijk genoeg om me daar overheen te zetten want we doen het allemaal. Willen het allemaal en als het even kan willen we er ook van genieten. En laat dat nou vaak net niet lukken als je onzeker bent. Over jezelf, je lichaam en je leven. Die onzekerheid zet je niet zo maar even uit wanneer dat beter uitkomt. Was het maar zo makkelijk. Je neemt het overal mee naar toe en dat leidt tot onzekerheid in de slaapkamer in plaats van plezier en verbinding.
Een eetstoornis terugval voorkomen als het tegenzit
Lichtelijk gefrustreerd betrapte ik mezelf erop dat ik WEER met mijn t-shirt omhoog voor de spiegel stond om mijn buik te controleren. Wat stond ik in vredesnaam te doen? Waarom voelde ik die drang weer, terwijl ik weet dat mijn lichaam niet in één dag verandert? Dat het er niet eens toe doet hoe mijn buik eruit ziet… Voel jij deze periode ook extra drang om je lichaam te checken? Om je dieet in de gaten te houden, op de weegschaal te gaan staan of de hoeveelheid lichaamsbeweging wat op te schroeven? Geen reden voor paniek, deze gedragingen proberen je iets te vertellen en inzicht hierin kan een eetstoornis terugval voorkomen
De waarheid over het vrouwelijk lichaam
Jarenlang leefde ik in een illusie. Mezelf afvragend waarom mijn leven niet verliep zoals ik dat wilde. Ik deed alles volgens het boekje. Volgens het boekje was ik op het punt aanbeland waar geluk, succes, vrijheid en liefde op mij wachtte. In plaats daarvan was er niets. Niets behalve de illusie dat ik mijn lichaam moest controleren. Het moest vormen en voorkomen dat het dik en oud zou worden. Het verstoppen en op precies het goede moment gebruiken om liefde te krijgen. Alles in het teken van uiterlijke schijn. In het teken van een door de maatschappij geschetste illusie over het vrouwelijk lichaam.
Op weg naar een dieetvrij leven | Mijn ervaring
In januari 2019 besloot ik om een jaar lang dwars tegen mijn eetstoornis in te gaan. Tegen alle regels, gedragingen en gedachten waar ik me al die tijd zo veilig bij had gevoeld. Want deze veiligheid maakte me niet gelukkig. De kooi was te klein geworden en ik wilde eruit. Tot mijn verbazing realiseerde ik me laatst dat dit inmiddels al meer dan een jaar geleden is. Aan de andere kant lijkt het veel langer geleden. Er is zo ontzettend veel veranderd! In dit artikel vertel ik je over deze veranderingen, de obstakels onderweg en waarom een dieetvrij leven voor iedereen mogelijk is.
Altijd productief willen zijn; weer die controle
Een oude overlevingsstrategie heeft zich opnieuw een weg naar mijn leven gebaand. Waar ik vroeger mijn leven probeerde te controleren door als een marine officier met mijn lichaam om te gaan doe ik nu verwoede pogingen om mijn tijd te controleren. Een van de weinige positieve kanten van deze hele thuis isolatie is toch juist dat we meer tot rust kunnen komen? Tot onszelf? Waarom heb ik dan het gevoel dat ik lig te spartelen in een zee van klusjes die NU gedaan moeten worden? Alsof ik ben vergeten hoe ik eigenlijk moet zwemmen. Hoe ik mijn hoofd boven water kan houden. Wat heeft het altijd productief willen zijn me eigenlijk gebracht? En waar doet het me ook alweer aan denken…
Eetbuien voorkomen? Doe deze twee dingen NIET
Eetbuien voorkomen. Stoppen. Tegengaan. Voorgoed uit je leven bannen en eindelijk normaal met eten om kunnen gaan. Jarenlang was dit mijn verjaardags-, kerst- en nieuwjaarswens. Ik wenste het zelfs als ik een wimper verloor want stel je voor… Soms haalde ik bepaald voedsel gewoon niet meer in huis omdat ik wist dat dit een eetbui uit zou lokken. Om het vervolgens toch weer te halen want ik wilde zo graag normaal zijn. Koekjes en chocola in huis kunnen hebben net als ieder ander. Tevergeefs. Ik probeerde van alles, maar niets werkte en nu weet ik waarom. Ik ging vrolijk door met twee belangrijke dingen die mijn eetbuien juist in stand hielden.
Emotie eten en gewichtstoename in quarantaine
Na een paar warme lente dagen is de zon op de dag dat ik dit schrijf ineens nergens te bekennen. Het weer is somber en ik doe vrolijk mee. Positieve Polly is in geen velden of wegen te bekennen. Een goed moment om eindelijk eens uit te zoeken hoe ik mijn reis naar New York moet cancelen. Want ja, Corona. En ik weet heus wel dat ik een geluksvogel ben als een gecancelde reis het enige is dat ik aan deze pandemie over hou, maar ik baal. Het enige dat ik nu wil is onder een dekentje kruipen en nietszeggend naar een comedy serie staren. Met de kat op schoot en een zak chips binnen handbereik. Zo is het allemaal net te doen.
Een vertekend lichaamsbeeld loslaten | 3 hulpmiddelen
Dat ontzettend veel vrouwen ontevreden zijn over hun lichaam is tot daaraan toe. Volgens onderzoek van The Daily Mail blijkt daarnaast ook nog eens dat de manier waarop vrouwen hun lichaam zien niet in lijn is met de realiteit. We hebben last van een vertekend lichaamsbeeld en schatten onszelf massaal dikker in dan we in werkelijkheid zijn. Zelf kan ik me nog goed herinneren wanneer ik me voor het eerst realiseerde dat misschien ook een vertekend lichaamsbeeld had.
Schaamte & schuldgevoel nadat je veel hebt gegeten
Voorzichtig kijk ik om me heen of niemand me ziet. Of niemand me opmerkt. Ik loop onrustig heen en weer. Twijfelend. Zorgvuldig alle voors en tegens afwegend. Zal ik het doen? Of toch niet… Als ik uiteindelijk heb besloten om die chips toch te kopen voel ik me bijna gedwongen om er een zak spinazie bij te halen. Niet omdat ik spinazie nodig heb. Ook niet omdat ik er trek in heb. Nee, gewoon zodat andere mensen in de supermarkt zien dat ik de balans heus wel kan houden. Dat ik geen veelvraat ben…
Als je ineens weer ALLES voelt | Gevoelens toelaten in vier stappen
Het was een vreemde ochtend. Zonder duidelijk aanwijsbare reden voelde ik me een beetje nerveus. Ik had het gevoel dat er iets goed mis was, maar tegelijkertijd geen flauw idee wat dat dan zou kunnen zijn. Ik zat op de bank met een flinke knoop in mijn maag, mist in mijn hoofd en de ademhaling van iemand die net een flink stuk had gerend. Mijn lichaam probeerde me duidelijk iets te vertellen. Maar wat? Hoe kom je erachter wat je gevoelens je proberen te vertellen? En hoe kun je je gevoelens toelaten? Het liefst zonder in paniek te raken…
